LADES!!!

  Yıl 1995

  Evcilik oyunlarından en haz aldığım yıllar..

  Evde kocaman bir çantam var. İçerisinde ne ararsan var. Sindy bebekler en güzelinden. Poll bebekler en yakışıklısından. Kıyafetleri, ev takımları.. Allah ım neler neler! Gülfem in bana balkondan bir bakışı yetiyor. Hop çantamı alıp iniyorum bodrum katımıza.. Aynı çanta Gülfemde de var. Önce bir sohbet yapıyoruz,mütala.. Bu sefer sindy nin adı şu olsun.. Poll kocası olsun.. Yok yok evlenmek üzere olsunlar,sevgilisi olsun.. ( o zamanlar nişan dönemi nedir bilinmiyor tabi.. Hoş şimdi bile nişan ve nikahı karıştırıyorum ya. Yazmadan önce google a baktım aramızda kalsın! ) Senaryolar çiziliyor. Bu arada oyuncaklar dökülüyor.. Ev güzelce dekor ediliyor falan. Ne özenmeler! Rahat iki saatimizi alıyor. Bi heves bi heves.. Herşey hazır. Oyuna başlayacağız artık..

-Gülfeem
-Efendim?
-Ben sıkıldım yeaa! Oynamasak mı?
-Uff Deniz ya! Dizdik o kadar!!
-Aman yaa bak nasıl toplanıyor..

 .. diyiip hepsini el beziyle masa siler gibi geri çantaya atıyorum..

  Sonrası malum.. Başka oyunlar..

  Bilmezdim asıl oyunu bırakış sebebimi.. Kaptırırsam eve bir türlü dönemeyeceğimi..

  Yıl 2011

  Oyun değil bu sefer gerçek.. Hatta bile bile lades tabiri caiz..

  Bir kıvılcımla alıyorum hissiyatımı, hop iniyorum kendime.. Önce sohbetler,muhabbetler.. Hissiyatımı döküyorum bu sırada ortaya.. Planlar çıkıyor ufak tefek ( biliyorumm biliyorumm plan sevmem ben! ) Mutlu eden, heyecanlandıran planlar.. Kuruyoruz güzelce, şu şöyle olsun bu böyle olsun.. Bir heves bir heves.. Minik keyifli hatta inanılmaz keyifli oyunlar sığdırıyoruz bu gerçekliğin içerisine.. ( oyun küçük insanların işiymiş.. Ben hiç büyümedim ki.. Hala o saf oyunlara takılıp kaldım! Küçüklük anlayışımız farklı bu atalarla! )

  Sonra mı? Sonrası yok. Dedim ya bile bile lades tabiri caiz!

  Bilemedim gerçek sebebi.. Kaptırırsam eve bir türlü dönemeyeceğimi..
 

:Deniz.